#anneliğefelsefeylebakmak etiketiyle #hayatadokunanişler üreten Opus Noesis, Özlem Marangoz Aydın'ı Anneler Günü yaklaşırken, anneliğe felsefeyle bakmak isteyenlerle buluşturuyor…



Yüzünü yıkadı kadın, sonra başını kaldırıp aynaya baktı.

Aynada kendini görürdü hep, çocuklarını severken, yıkarken, oyun oynarken, yuvarlanırken, kızarken, sarılırken, gülerken, bağırırken, öperken, ödev yaptırırken...



Aynada kendi annesi de bakardı içinden, annesinin kelimeleriyle kendi sesi dökülürdü dudaklarından...



Aynalarda sürekli kendi içinden bakan annesi ve kendisi, kendisinden doğan çocuk(lar), bir de kendi içindeki çocuk kendisi... ne aynalar kaçabildi bu kalabalıktan ne de kendisi...



İçindeki çocuğun gözlerinde görüverdi bir gün yine gerçeği “Kendinden doğan çocuğun kendi gibi olabilmesi için annenin kendini bulması gerek”



Hep sağırdı içindeki çocuğa, hep kör,

Ta ki, kendi çocukluğu doğurduğu çocuklara bakıp ağlayana kadar.



Kendi gözlerinden aynalara bakan annesini, yüreğine sığmayan kendisini, kendi çocuklarıyla beraber sarıp sarmaladı, el ele gitti kutsal olmayan bir ayna daha aldı.

Ayrıntılar

Herkesin katılımına açıktır.
Katılımcı sayısı 12-16 aralığındadır.